تأثیر کم آبیاری بر تولید دو رقم پنبه در استان اصفهان

به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم پنبه، مطالعه ای به مدت دو سال (86-1385) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوتر آباد اصفهان صورت پذیرفت. در این آزمایش، از طرح کرت های یک بار خرد شده در قالب بلوک-های کامل تصادفی با چهار تکرار استفاده گردید. کرت های اصلی شامل 6 سطح آبیاری (1t تا 6t، براساس تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس a در سه دوره رشدی پنبه) و کرت های فرعی دو رقم پنبه (b557 و تابلادیلا) بودند. نتایج آزمایش بیانگر تأثیر معنی دار سطوح آبیاری بر عملکرد بود. تیمار 6t (آبیاری در سه مرحله چهار برگی تا اوایل گل دهی، گل دهی تا باز شدن غوزه ها و از آغاز باز شدن غوزه ها تا پایان رشد، به ترتیب براساس 150، 70 و 110 میلی متر تبخیر تجمعی از تشت کلاس a) از نظر عملکرد وش و کارایی مصرف آب (به ترتیب 5113 کیلوگرم در هکتار و 52/0 کیلوگرم بر مترمکعب) نسبت به سایر تیمارها برتری کامل داشت. افزایش وزن و تعداد غوزه در هر بوته از دلایل اصلی برتری معنی دار عملکرد در این تیمار بود. تفاوت معنی داری بین دو رقم آزمایشی و هم چنین برهمکنش رقم و تیمارهای آبیاری از نظر صفات مختلف آزمایشی مشاهده نگردید. رقم b557 با داشتن 3237 کیلوگرم وش در هکتار نسبت به رقم تابلادیلا با عملکرد 2481 کیلوگرم وش در هکتار به طور معنی داری عملکرد بیشتری در چین اول تولید کرد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که کم آبیاری در مرحله رشد رویشی پنبه (مرحله چهار برگی تا اوایل گل دهی) نه تنها افزایش عملکرد محصول را به همراه داشت، بلکه منجر به صرفه جویی مقادیر قابل توجهی آب آبیاری شد.